ซัมเมอร์ใน Sankt Peter Ording, Germany : ตอนที่ 2 ไปเดินเล่นบนชายหาด

สวัสดีจ้า 

วันนี้เราจะพาไปยลโฉมชายหาดเมืองเบียร์กัน 

หาดนี้อยู่ติดทะเลเหนือของเยอรมันค่ะ (Nordsee) 

พร้อมเเล้วไปกันเลย!

หลังจากที่เราเช็คอินเรียบร้อยก็เข้าเรียนต่อเลย อึดมากกก โรงเรียนที่นี่เรียนเเค่ครึ่งวัน อีกครึ่งที่เหลือเราก็ทำโปรเจคท์หนังสือพิมพ์หรือจะไปเล่นฟุตบอลก็ได้ 
(โครงการที่เรามามันเกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์เเละฟุตบอล เลยต้องทำโปรเจคท์ร่วมกัน) 
ทำงานจนถึงหกโมงเย็น ฟ้ายังสว่างเหมือนเที่ยง 5555 เพราะที่นี่พระอาทิตย์ตกดินช้า นักเรียนทั้งหลายก็พากันไปทานอาหารเย็นก่อนที่จะออกเดินเล่นริมหาดยามเย็น

เราเดินตัดผ่านป่าหลังค่ายไป อากาศดีมากๆ เราว่าที่นี่เขาอนุรักษ์ธรรมชาติทุกอย่างได้ดีเยี่ยม เดินๆไปยังเห็นกระต่ายป่าเลย :3 รู้สึกได้พักปอดจากการสูดควันพิษในกรุงเทพฯมากค่ะ เดินๆไป ทุกคนก็ตื่นเต้นว่าจะได้เห็นชายหาดเเสนสวย เราก็ทำจมูกฟุดฟิดฟุดฟิด มโนไปเองว่าได้กลิ่นอายของทะเล XD 

จนสุดทาง...นี่คือวินาทีที่ทุกคนรอคอย...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

   ทุกคนสตั้นไปสิบวินาที นี่มันทุ่งหญ้านี่นา ทะเลข้าอยู่ไหนนนนนน  
ตอนนั้นรู้สึกเหมือนโดนหลอก 555555 

เเต่เค้าบอกว่า เดินไปอีกจ้าหนู

นี่คือป่าที่เราเดินผ่านมา เป็นป่าสน

ลมพัดเอื่อยๆ อากาศเย็นสดชื่น ทุกคนหยุดยืนมองเส้นขอบฟ้า
เเละดวงอาทิตย์จ้า พอออกมาจากป่าเเล้วจะเจอเนินทางเดินสีดำๆสำหรับคนเดิน ถนนคอนกรีตด้านล่างสำหรับจักรยาน (ทุกเช้าทุกคนสามารถมาวิ่ง jogging ที่นี่ได้ วิวทิวทัศน์แบบพรีเมี่ยมจริงๆ คมชัดยิ่งกว่า HD เพราะมันสัมผัสได้จริง ได้ฟีลมากก)

ตอนที่ถ่ายคือเวลาหนึ่งทุ่มนะครับท่านผู้อ่าน ฮ่าๆ ฟ้าสว่างเหมือนบ่ายสอง  เมือง Sankt Peter Ording เปรียบเสมือนรัฐเเคลิฟอร์เนียของประเทศเยอรมัน เราจะเห็นได้ว่ามีนักท่องเที่ยวเยอะมาก (ตอนนี้มันช่วงหน้าร้อนของเขา) น้ำทะเลสามารถเล่นได้เเค่ตอนเที่ยง - บ่าย เพราะช่วงนั้นเเดดมันจัด น้ำมันอุ่น เราก็จะเห็นพี่น้องชาวเยอรออกมานอนอาบแดด เล่น Kite-surfing เเละกีฬาทางน้ำมากมาย 

คนนี้ชื่อ มาเรียลา ค่ะ มาจากประเทศเม็กซิโก นั่งข้างกันเลยตีสนิทซะเลย 5555 คนไทยในค่ายมีสองคน ก็เฮฮาบ้าบอ ยิ้มทั้งวัน เเต่ต้องขอบอกว่าได้เจอคนที่น่าสนใจเยอะ ไว้เล่าต่อเนอะ มาเที่ยวต่อดีกว่า

ลักษณะพื้นทางเดิน คือมันเหมือนดินเเข็งตัว 

เเต่พอจับเเล้วมันไม่ใช่เลยถ่ายมา XD แปลกตาดี 

 เดินตรงมาเรื่อยๆจะเจอประภาคารตั้งตระหง่านอยู่ค่ะ 

เป็นจุดที่ใครๆก็ต้องหยุดถ่ายรูป

(ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม 5555)

ลงไปกันเลยย เรากำลังเดินไปชายหาดกันค่ะ

เอ๊ะ! ทุกคนจะสังเกตเห็นว่ามีทางจักรยานเเบ่งไว้ชัดเจนเลยใช่มั้ยคะ เพราะที่นี่ให้ความสำคัญกับทุกๆเรื่อง อย่างการจักรยาน เขามีทางจักรยานทั่วเมืองเลย ปั่นเเล้วสบายใจดี 

หันหลังกลับมา ประภาคารเล็กนิดเดียวเอง :)

เริ่มเห็นทรายเเล้วๆ ตื่นเต้นจังงง

ระหว่างที่เดินอยู่นั้น เราก็หันไปเจอเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารักมาก 

นี่คือบทสนทนาระหว่างเรา

เเพรว : Hallo! (สวัสดี)

เด็กชายแก้มแดง : Was? (อะไรนะ? - ทำหน้างงๆแล้วเดินต่อ)

แพรว : Was machst du? (ทำอะไรอยู่อ่ะ?)

เด็กชายแก้มแดง : Was??? (คราวนี้งงเเรง 55555 น้องหันไปพูดกับเเม่ว่า ทำไมพี่เค้าพูดได้ ประมาณว่าหัวดำๆ ตาเล็กๆเนี่ยพูดภาษาข้าได้ไง เรากับเเม่น้องก็ขำ)

เเม่เด็ก : ตอบพี่เขาไปสิ

เด็กชายแก้มแดง : เดินเล่นงับ :3 ...แล้วเด็กน้อยก็ออกเท้าวิ่งจากไป

เย้! ช่วงนี้ที่รอคอย XD เราก็มาถึงชายหาดเเล้ว เม็ดทรายที่นี่

จะเม็ดใหญ่ๆ หยาบๆหน่อย ออกสีน้ำตาล ขุดลงไปข้างล่างจะเป็น

สีดำเเละเย็นมาก (ลองมาเเล้ว)

เราก็เเยกย้ายกันเดินเล่นเลยค่ะ เราตั้งเเล็บชีววิทยาที่ริมหาดเพราะเรากับมาเรียลาชอบชีววิทยาเหมือนกัน ดูเป็นพวกเนิร์ดๆ 55555 คนอื่นเขาถ่ายรูปกัน สองหน่อนี่นั่งดูปูปลา

เจ้าปูน้อยยย ตัวมันจะใสๆ มองหายากนะเพราะมันกลมกลืนกับพื้น

คุณเเม่ว่าเเน่ๆ ใส่รองเท้าผ้าใบคู่โปรดมาเดินหาดเละๆ 

วันเเรกก็ประเดิมเลย 55555

ที่นี่มีขี่ม้าด้วย เราก็ถ่ายได้จังหวะพอดี

ว้าาา เสียดายจัง พวกเราอยู่ที่นั่นหนึ่งชั่วโมงก็ต้องกลับเพราะมันสองทุ่มเเล้ว (เอาจริงๆ ลืมไปเลยว่ามันดึก) ครูก็เร่งให้เรากลับที่พัก เเต่นักเรียนเเต่ละคนก็อ้อยอิ่งพอสมควร 55555 ก็มันสวยนี่คะครู (ล้อเล่นเน้อ เราก็รีบกลับกันจริงๆ เพราะมันจะเลยเวลากิจกรรมภาคค่ำ ที่นี่เรื่องเวลาสำคัญมากเทียว)

หันกลับไปมองครั้งสุดท้าย เดี๋ยวเรามาใหม่นะ เจ้าชายหาดกับเจ้าปู :)

ทุกคนเดินอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร ปล่อยให้ความเงียบ

ของป่าไพรขับกล่อมเรา ....

จะว่าไป ธรรมชาตินี่ก็น่าหลงใหลเหมือนกันนะ

กลับมาถึงที่พักตอนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าพอดีเลยย เราอยู่บ้าน Erlen Haus ถ้าใครมีโอกาสได้มาแคมปัสนี้ก็จะบอกว่ามันดีมากกกก ก ล้านตัว ดีจนน้ำตาจะไหล 
เก้าอี้ทุกตัวในห้องโถงถูกจับจองโดยเด็กๆ 44 คน จาก 23 ประเทศทั่วโลก บางทีก็คิดนะว่ามันไม่ง่ายเลยที่เราจะได้มาเจอกัน คิดเเล้วก็รู้สึกดี วันเเรกเราก็ทำได้ดีแฮะ 55555 ถึงจะภาษาเยอรมันไม่ได้เทพมาก เเต่ก็ได้รู้จักคนเยอะเเยะ คุณครูสองคนออกมาพูดเรื่องกำหนดการวันรุ่งขึ้น เมื่อพูดจบ เสียงเพลงประจำค่ายก็ถูกเปิดขึ้น บ้านหลังนี้เหมือนถูกปลุกขึ้นมาให้มีชีวิต เต็มไปด้วยรอยยิ้มเเละเสียงหัวเราะ เราร้องเพลงมั่วๆบางท่อนเพราะเพิ่งมา XD 

สุดท้ายเราก็มีประชุมเล็กๆก่อนนอนเเบบผู้หญิงๆ 5555 (บ้านเเบ่งเป็นสองชั้น ชั้นบนของผู้หญิง ชั้นล่างของผู้ชาย) พอถึงเวลาเเยกย้ายเข้าห้อง เราได้เเชร์ห้องกับคนกัวเตมาลา มาเลเซีย เเล้วก็ยูเครน เป็นเพื่อนร่วมห้องที่รั่วมากก เหมือนร่วมพลคนเฮฮา ;D

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เราฝันว่าอยากไปต่างประเทศตั้งเเต่ปอหก เเล้ววันนี้เราก็เหยียบอยู่บนแผ่นดินอื่น เรานอนมองเพดานสักพักเเล้วคิดว่า แกจะเอาชีวิตรอดยังไงเนี่ย ฮ่าๆ จะขายหน้าโรงเรียนมั้ย แต่เอาเถอะ อีกเก้าวันที่เหลือต้องใช้ให้คุ้มค่า สู้เว้ยยยยย

ลักษณาพร ทาระพันธ์

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 936 เลขที่ 25

แผนการเรียนศิลป์ - ภาษาเยอรมัน โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา

บทความนี้เขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงเเละภาพถ่ายโดยผู้เขียนเองทั้งหมด นอกจากนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของวิชาภูมิศาสตร์การท่องเที่ยวด้วยค่ะ :)